Zgodnie z decyzją podjętą na szczycie ONZ w 1992 roku w Rio de Janeiro, konwencja UNCCD została opracowana w 1994 roku w Paryżu i weszła w życie w 1996 roku. Ma ona na celu zwalczanie pustynnienia, które obecnie niszczy 30 procent całkowitej powierzchni ziemi, a tym samym zwalczanie degradacji gleby i jej społeczno-politycznych i biologicznych konsekwencji. Erozja, nadmierny wypas i wylesianie odgrywają kluczową rolę w tym procesie. Konwencja promuje praktyczne rozwiązania, między innymi poprzez międzynarodową współpracę i umowy partnerskie między krajami uprzemysłowionymi i rozwijającymi się, mające na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju w suchych ekosystemach i łagodzenie skutków susz.