Kunstmuseum, bu sergiyle ziyaretçileri kendi modern ve çağdaş sanat koleksiyonunu yeniden keşfetmeye ve güncel söylemlerle ilgisini keşfetmeye davet ediyor. August Macke'nin 1914 yılında Paul Klee ve Louis Moilliet ile birlikte gerçekleştirdiği efsanevi Tunus gezisinden ikonik eserlere dayanan sergi, farklı zaman ve mekânlardan sanat eserleri arasında bir alışverişe kapı açıyor. Sergi, seyahatin ilham kaynağı ve sanatsal bir araç olarak öneminin yanı sıra kültürlerarası alışveriş, kültürel sahiplenme ve küresel sorumluluk gibi kavramları da yansıtıyor.

Sigmar Polke, Michael Buthe ve Joseph Beuys'un koleksiyon eserleri, Haleh Redjaian, Niadia Kaabi-Linke ve Manaf Halbouni gibi çağdaş sanatçılardan ödünç alınan eserlerle bir diyaloğa giriyor. Sammlung der Moderne'den gelen eserler, August Macke Arşivi'nden (Münster) gelen kapsamlı materyal ve Gabriele Münter'in seyahat fotoğrafları ile tamamlanmaktadır.

Bir bakıma gölge, sanat tarihinin başlangıcında yer alır. Yaşlı Plinius'un antik geleneğinde, çömlekçi Butades'in kızı, sevgilisinin başının gölge hatlarını kara kalemle çizer ve böylece ilk imgeyi yaratır. Yunan filozof Platon'un ünlü mağara alegorisi de, karanlık mağaradaki gerçekliği gizleyen gölge imgeleri bilginin parlak ışığından ayırır ve böylece gölgeli varoluşu gerçekten aydınlatılmış olandan tam anlamıyla ayırır. Şüpheli, potansiyel olarak uğursuz yönü, Romantizm gölgenin olumlu boyutlarını keşfetmeden ve gölgeyi ruhla ilişkilendirmeden önce yüzyıllar boyunca gölgeye eşlik etmiştir. Örneğin Adelbert von Chamisso'nun Peter Schlemihl adlı peri masalında gölgenin kaybı ruhun kaybıyla eş tutulmuştur. Gölgeler erken modern dönemden bu yana resim repertuarında bir rol oynamış olsa da, 19. yüzyıla ve fotoğraf ile filmin icadına kadar temel bir resimsel unsur haline gelmemişti.

Yaklaşık 40 uluslararası pozisyona dayanan sergi, bir Alman müzesinde ilk kez çağdaş sanatta imge üreten, ancak her zaman medya-düşünümsel bir tema olarak gölgenin özgürleşmesinin izini sürüyor. Sergi, varoluşsal olandan tehditkâr olana ve politik olana uzanan gölge dünyaları yelpazesini inceliyor. Gölge, yok olan ile var olanın buluştuğu yerdir. Sembolik ve dolayımsız olarak maddi dünyanın varlığına atıfta bulunur ve aynı zamanda onun yok oluşunu da içerir. Bedene aittir ve aynı zamanda her zaman mesafelidir. Fotoğraf gibi bir indeks işlevi gören bir izdir ve aynı zamanda kendi gerçekliğini iddia eden bir projeksiyon yüzeyidir. Bu bağlamda gölge, bir yandan öznenin krizinin bir metaforu olarak okunabilirken, aynı zamanda yüzeysel olarak görünenin ötesindeki bir gerçekliğin önemli bir göstergesi olarak da okunabilir.

Katılımcı sanatçılar (seçki):

Vito Acconci, David Clerbout, Marlene Dumas, Hans-Peter Feldmann, Jenna Gribbon, Nadia Kaabi-Linke, William Kentridge, Astrid Klein, Farideh Lashai, Gerhard Richter, Regina Silveira, Javier Téllez, Kara Walker, Jeff Wall, Sue Webster/Tim Noble.

Sanat her zaman sanatçıların, ailelerinin ve sanat koleksiyonerlerinin yaşamlarıyla yakından bağlantılıdır. Klasik modernizm alanındaki yeni koleksiyon sunumu, bu yolların ve hikâyelerin izini sürüyor. Seçilen eserlerin provenanslarının sunumu, tarihsel gelişmeleri ve bunların tek tek insanlar ve yaşamları üzerindeki somut etkilerini anlaşılır kılarken, örnek biyografiler de sergilenen eserlerin yaratıldığı döneme ilişkin canlı ve çok yönlü bir resim oluşturuyor.

Tanınmış Ren Ekspresyonistlerinin popüler koleksiyonlarının yanı sıra, yeni sunum Marta Worringer, Käthe Kollwitz, Olga Oppenheimer ve diğerlerinin nadiren sergilenen eserlerini de gösteriyor.

Deutsche Telekom ve Kunstmuseum Bonn, 2025 yılında ikinci kez Human AI Art Award'ı sunuyor. Ödül, 10.000 Euro para ödülü ve iki aylık bir sergi ile dijital dönüşüm çağında yenilikçi sanatsal yaklaşımları teşvik ediyor. Her yıl verilen ödül, güzel sanatlar ile en son teknoloji, özellikle de yapay zekâ arasındaki gerilim alanında çalışan ve bu alanda öncü olan sanatçıları ödüllendiriyor. ABD'li sanatçı Lauren Lee McCarthy'nin Lauren adlı eseriyle üst düzey bir jüri tarafından onurlandırıldığı 2024 yılındaki başarılı prömiyerin ardından, 2025 ödülünün sahibi yılın başında açıklanacak.

Ödülün en önemli özelliği, sergi süresince Kunstmuseum Bonn'un dışında yer alacak olan ve Meiré und Meiré ajansı tarafından Human AI Art Award için özel olarak tasarlanan pavilyondur. Ödül kazanan sanatsal çalışmalar burada sergilenecek. Geçici mimari, aday gösterilen eserlere çağdaş bir ortam ve halka da sanat ve teknoloji arasındaki etkileşimlere kendilerini kaptırabilecekleri bir yer sunuyor. Giriş ücretsizdir.

Gregory Crewdson (d. 1962, Brooklyn, New York) ile Kunstmuseum Bonn, sahnelenmiş fotoğrafçılığın en önemli uluslararası temsilcilerinden birini sunuyor. Crewdson'ın özenle detaylandırılmış fotoğrafları, gündelik aşinalığın ortasında uçurumu çağrıştırıyor: Anıtsal formatta çekilen fotoğraflar, tekinsiz ve gizemli olanın ABD banliyölerinin ideal olduğu varsayılan dünyasına sızışını gösteriyor. İnsanlar trans halindeymiş gibi davranıyor, gece gökyüzünde gizemli ışıklar beliriyor ve bakımlı çimenliklerde ekin çemberleri oluşuyor.

Bu kapsamlı retrospektif, sanatçının 1980'lerden günümüze uzanan tüm önemli fotoğraf serilerinden kesitler sunuyor. Sanatçının erken dönem çalışmalarından en iyi bilinen serileri Alacakaranlık ve Güllerin Altında'ya ve Amerikan toplumunun büyük metropol merkezlerinden uzaklaşması etrafında dönen son çalışmalarına kadar 70'ten fazla eser, büyüleyici görsel dünyasına ışık tutuyor. Crewdon'un tekinsiz motifleri zamansızdır ve aynı zamanda ekonomik ve sosyal krizler karşısında baskıcı bir güncelliğe sahiptir - sadece ABD'de değil.

Albertina, Viyana ile bir işbirliği.

Kerstin Brätsch sergisi için Kunstmuseum Bonn'u yoğun bir imge kozmosuna dönüştürüyor. Yoğun ışıklı resimleriyle sanatçı, soyut sanatın uzun geleneğinden yararlanıyor ve aynı zamanda onu genişletiyor. Çalışmalarının temel çıkış noktası, resim ve beden arasındaki fiziksel olduğu kadar psikolojik ve sosyal düzeydeki ilişkidir. Bireysel fırça darbesini dijital efektler ve zanaat teknikleriyle birleştiriyor. Sergi, yeni üretimler ve son 15 yıla ait eserlerle Kerstin Brätsch'in resim sanatını sürekli olarak yeniden sorguladığı çalışmalarına geniş bir bakış sunuyor.

Hayvanlardaki taklit prensibine benzer şekilde, motifleri çeşitli medya formatları arasında dolaşıyor. Işık ve şans gibi faktörler sanatsal süreçte eşit unsurlar haline geliyor. Kerstin Brätsch, düzenli olarak hedeflenen kolektif çalışma biçimlerine dahil olarak, sanat söyleminde yeniden konumlandırmak amacıyla yazarlık ve resmin öznelliği hakkında temel sorular da ortaya atıyor. Sergi, DAS INSTITUT (Adele Röger ile birlikte), Sergei Tcherepnin, KAYA (Debo Eilers ile birlikte) ve Wibke Tiars'ın ortak projeleriyle tamamlanıyor.

Sanatçının eserleri 2007'den bu yana, Venedik Bienali de dahil olmak üzere uluslararası sergilerde yer aldı. Eserleri önemli özel ve kamu koleksiyonlarında temsil edilen sanatçı, Helen Frankenthaler Resim Ödülü, Günther Peill Vakfı Peill Ödülü, August Macke Resim Ödülü ve Oslo'daki Munchmuseet'in Munch Ödülü gibi prestijli ödüllere layık görülmüştür.